ΣΥΧΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Εμβοες ωτων ( Βουητά στ' αυτιά)

Με τον όρο εμβοές (βουητά) χαρακτηρίζεται η αίσθηση της ακοής διαφόρων ήχων στο αυτί ή στην κεφαλή, που στην πραγματικότητα δεν έχουν προέλευση από το περιβάλλον. Οι εμβοές μπορεί να μοιάζουν με τα
παράσιτα του ραδιοφώνου ή ως μονότονοι συνεχείς ή διακοπτόμενοι ήχοι .Η πάθηση αυτή προσβάλει τους ανθρώπους από
την αρχαιότητα, ενώ η πρώτη τους περιγραφή εμφανίζεται ήδη από το 2500 π.χ. Οι
εμβοές μπορεί να ταξινομηθούν σε εμβοές ήπιας και σοβαρής  μορφής, σε αντικειμενικές ή
υποκειμενικές. Με αντικειμενικές να θεωρούνται οι ήχοι που μπορούν να γίνουν
αισθητοί από τον εξεταστή και υποκειμενικές εμβοές αυτές που τις αντιλαμβάνεται
μόνο ο ασθενής. Η κλινική σημασία των εμβοών έγκειται στο ότι μπορεί να
αποτελούν πρόδρομο κάποιας σημαντικής παθολογίας του ωτός ή κάποιας διαταραχής
του ακουστικού συστήματος που μπορεί να προληφθεί.  Η κατάταξη των αιτιών μπορεί να γίνει ανάλογα
την εντόπιση τους : ωτολογικά και μη ωτολογικά αίτια. Το εύρος των παθήσεων που
δυνητικά προκαλούν εμβοές είναι μεγάλο π.χ. αγγειακές ανωμαλίες, υπέρταση,
διαταραχές λιπιδίων, διαταραχές σύγκλεισης των σιαγόνων, αυτοάνοσα νοσήματα,
ωτοτοξικά φάρμακα,  βύσμα κυψελίδας, υγρό στο μέσο ούς ,καλοήθεις ή κακοήθεις όγκοι, κάθε διαταραχή του ακουστικού
συστήματος που προκαλεί νευροαισθητήρια βαρηκοΐα και πάρα πολλές άλλες αιτίες.Η
συχνότητα του ήχου των εμβοών αντιστοιχεί συνήθως στην συχνότητα της απώλειας
ακοής. Στην περίπτωση που ο εντοπισμός της αιτίας των εμβοών είναι δυνατός η αντιμετώπιση
είναι αιτιολογική, αν ο εντοπισμός είναι αδύνατος ο ασθενής πρέπει να
ενημερώνεται, ότι σε ένα ποσοστό 25% οι εμβοές εξαφανίζονται, 50% μειώνονται
μέσα σε χρονικό διάστημα μηνών και 25% παραμένουν στα ίδια επίπεδα ή
χειροτερεύουν. Σαν γενικά μέτρα που βοηθούν στη μείωση της έντασης των εμβοών
αλλά και στην προστασία από τυχόν επιδείνωση τους είναι η αποφυγή έκθεσης σε
θόρυβο, να αποφεύγουν τροφές που περιέχουν καφεΐνη, το κάπνισμα (νικοτίνη) ,
διάφορα φάρμακα κυρίως αντιφλεγμονώδη και το ακετυλοσαλικυλικό οξύ (ασπιρίνη).
Τα γενικά αυτά μέτρα είναι αποτελεσματικά στο 80% των ασθενών.    

Τι ειναι η οξεια μεση ωτιτιδα

Ο όρος  αυτός
αναφαίρετε στην φλεγμονή της κοιλότητας του μέσου ωτός (στο
χώρο δηλαδή πίσω από το τύμπανο) από ιούς ή βακτήρια και πρόκειται για μια συλλογή μολυσμένου υγρού (πύου). Το μέσο αυτί είναι ένας χώρος φυσιολογικά χωρίς μικρόβια.
τύμπανο το αποκλείει από το εξωτερικό περιβάλλον και επικοινωνεί μόνο με το
ρινοφάρυγγα (πίσω τμήμα της μύτης) με ένα σωλήνα που λέγεται ευσταχιανή
σάλπιγγα από εκεί εισχωρούν οι μικροβιακοί πληθυσμοί που θα προκαλέσουν την
οξεία μέση ωτίτιδα. Η οξεία μέση ωτίτιδα είναι μια πολύ συχνή παιδιατρική
λοίμωξη. Οι ηλικίες που προσβάλλονται συχνότερα είναι μεταξύ 3 μηνών και 3
ετών. Η μέγιστη συχνότητα της νόσου είναι μεταξύ 6 και 18 μηνών. Έτσι, μέχρι
την ηλικία των 3 ετών 50% των παιδιών έχει περάσει από ένα έως τρία επεισόδια
οξείας μέσης ωτίτιδας, η συχνότητα μειώνεται μετά τα 7 έτη. Πολλοί παράγοντες
έχουν κατά καιρούς ενοχοποιηθεί για την παθογένεση της οξείας μέσης ωτίτιδας ,
ενδεικτικά θα αναφέρω μερικούς: Η δυσλειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας,
ιογενείς λοιμώξεις, κακή υγιεινή του σπιτιού, ο κακός αερισμός, η συσσώρευση
πολλών ατόμων σε κλειστούς χώρους, παιδικός σταθμός, η διακοπή του θηλασμού,
περιβάλλον παθητικού καπνίσματος, γενετικοί παράγοντες, προβλήματα στο
ανοσοποιητικό διάφορα σύνδρομα, αλλεργίες, ακόμα και η σιδηροπενική αναιμία
έχει ενοχοποιηθεί για αυξημένη συχνότητα εκδήλωσης οξείας μέσης ωτίτιδας. Τα
συμπτώματα της οξείας μέσης ωτίτιδας είναι συνήθως σημεία λοίμωξης του ανώτερου
αναπνευστικού συστήματος, ωταλγία (με αιφνίδια έναρξη) απώλεια ακοής ,βαρηκοΐα,
ωτόρροια, εμβοές ( βουητά ) ζαλάδα, κακουχία, πυρετός, ανησυχία κατά τον ύπνο
ακόμα μπορεί να εμφανιστούν και πεπτικές διαταραχές όπως κοιλιακό άλγος,
διάρροια, ναυτία, έμετος. Την θεραπεία την αποφασίζει συνήθως  ο παιδίατρος ή ο ωτορινολαρυγγολόγος ανάλογα
το στάδιο και την βαρύτητα της νόσου.

Σκολιωση ρινικου διαφραγματος (Στραβο διαφραγμα)

Όλοι έχουμε ακούσει , ότι κάποιος συγγενής ή γνωστός  μας έχει στραβό
ρινικό διάφραγμα και η αναπνοή του από τη μύτη δεν είναι καλή. Για την
κατανόηση της ανατομικής αυτής ανωμαλίας πρέπει να απαντήσουμε σε κάποια
ερωτήματα όπως:

Τι είναι το ρινικό διάφραγμα;

 Το ρινικό διάφραγμα είναι το κεντρικό τμήμα του σκελετού της μύτης, χωρίζει τη
μύτη στα δύο ρουθούνια της και διαμορφώνει συμμετρικά δεξιά και αριστερά του
τις δύο ρινικές κοιλότητες από τις οποίες εισέρχεται και εξέρχεται ο
εισπνεόμενος ατμοσφαιρικός αέρας κατά τη διαδικασία της ομαλής αναπνοής. Το
ρινικό διάφραγμα αποτελείται από οστέινο και χόνδρινο μέρος  και στηρίζει τη μύτη όπως η κεντρική κολώνα .
Το μπροστινό μέρος του ρινικού διαφράγματος ψηλαφεί κανείς πολύ εύκολα με
είσοδο ενός δακτύλου του μέσα στο ρουθούνι. Ο ωτορινολαρυγγολόγος εξετάζει
ολόκληρο το ρινικό διάφραγμα διεξοδικά με χρήση ενός ειδικού εργαλείου που
λέγεται "ρινοσκόπιο".

Τι είναι η σκολίωση του ρινικού διαφράγματος;

Εάν το ρινικό διάφραγμα είναι στραβό, παραμορφωμένο ή παρουσιάζει κάποια απόκλιση από τη συμμετρία που μόλις
παραπάνω περιγράφηκε, τότε στο εσωτερικό της μύτης υφίσταται σημαντικό
ανατομικό πρόβλημα. Το ρινικό διάφραγμα δεν είναι πλέον φυσιολογικό, ονομάζεται
σκολιωτικό ρινικό διάφραγμα και λέμε ότι το άτομο πάσχει από σκολίωση ρινικού διαφράγματος.

Ποια τα αίτια της σκολίωσης;

Τις περισσότερες φορές οφείλεται στην ασύμμετρη ανάπτυξη των οστών και
των χόνδρων όπου και αποτελείται και άλλες φορές οφείλεται σε κακώσεις είτε
κατά τον φυσιολογικό τοκετό είτε στην παιδική ηλικία είτε στην μετέπειτα ενήλικη
ζωή .

Ποια τα συμπτώματα της σκολίωσης του ρινικού διαφράγματος;  

Δεδομένης της φυσιολογίας της αναπνοής, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τα συμπτώματα του ρινικού
διαφράγματος με σκολίωση. Η αναπνοή από τη μύτη είναι η κατεξοχήν
φυσιολογική αναπνοή. Μόνο τότε ο εισπνεόμενος αέρας με την είσοδό του στα
ρουθούνια, γίνεται κατάλληλος για τους πνεύμονες και τον οργανισμό. Οι
κυριότερες διεργασίες που υφίσταται ο αέρας εντός της μύτης και πριν φθάσει
στους πνεύμονες είναι ο καθαρισμός από σκόνες και ρύπους (φιλτράρισμα), η ύγρανση
και το ζέσταμα. Έτσι, διασφαλίζεται υγεία και αίσθημα ευεξίας στο άτομο.
Αντίθετα, όταν η μύτη έχει σκολιωτικό ρινικό διάφραγμα, τότε είναι πολύ πιθανό
ότι η αναπνοή από τη μύτη είναι ανεπαρκής και προβληματική. Το άτομο με
σκολιωτικό ρινικό διάφραγμα αντιμετωπίζει συχνά, άλλοτε λίγα και άλλοτε πολλά
από τα παρακάτω συμπτώματα: άσχημος ύπνος, ροχαλητό, πονοκέφαλος, ρινορραγίες,
λαχάνιασμα, εύκολη και αδικαιολόγητη κόπωση, διαταραχή της όσφρησης, δυσφορία
στην καθημερινότητα από συνεχώς ξηρή, μπουκωμένη ή και τελείως βουλωμένη μύτη,
καθώς και φλεγμονές όπως ρινίτιδα, ιγμορίτιδα, φαρυγγίτιδα, λαρυγγίτιδα,
ωτίτιδα και άλλα συμπτώματα. Όλα αυτά επειδή το άτομο με σκολιωτικό διάφραγμα
αναγκάζεται να αναπνέει και από το στόμα ή μόνο από το στόμα. Πρέπει να
τονιστεί ότι για τα παραπάνω συμπτώματα του ρινικού διαφράγματος με σκολίωση,
δεν ευθύνεται πάντοτε, αποκλειστικά και μόνο, το σκολιωτικό ρινικό διάφραγμα.
Πολλά από τα συμπτώματα αυτά μπορεί να οφείλονται σε οξεία και χρόνια αλλεργική
ρινίτιδα, σε υπάρχοντες ρινικούς πολύποδες, σε υπερτροφικές ρινικές κόγχες και
σε άλλες αιτίες.

Ποια είναι η θεραπεία της σκολίωσης του ρινικού διαφράγματος;

Η θεραπεία της σκολίωσης του ρινικού διαφράγματος είναι η χειρουργική αποκατάσταση (διαφραγματοπλαστική).

ρινιτιδα (βουλωμενη μυτη)

Η αιτία της βουλωμένης μύτηςείναι κάποια ρινίτιδα, δηλαδή η φλεγμονή του ρινικού βλεννογόνου , η οποίακλινικά εκδηλώνεται με ένα ή περισσότερα συμπτώματα. Όπως καταρροή,οπισθορρινικός καύσος,  φτέρνισμα, ρινικήσυμφόρηση και απόφραξη, φαγούρα ακόμα μπορεί να υπάρχει και ένα αίσθημαξηρότητας στη μύτη ή στο λαιμό. Ο γενικός αυτός όρος εξειδικεύεται ανάλογα τοαίτιο το οποίο προκάλεσε την ρινίτιδα π.χ. αλλεργική ρινίτιδα, αγγειοκινητική,φαρμακευτική, ατροφική, κ.τ.λ. Η ρινίτιδα  στην περίπτωση της οξείας προσβολής , ως επίτο πλείστον, οφείλεται σε κάποια λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού από  διάφορους ιούς (π.χ. κοινό κρυολόγημα). Η χρόνιαρινίτιδα μπορεί να είναι αλλεργικής ή μη- αλλεργικής αιτιολογίας, εδώ  τα αίτια είναι περισσότερα και διαφορετικά σεκάθε περίπτωση. Η αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να είναι ετήσια ή εποχιακή ανάλογατο αλλεργιογόνο που την προκάλεσε. Τα αλλεργιογόνα των εξωτερικών χώρων(π.χ.γύρεις) ευθύνονται κατά κανόνα, για την εποχιακή αλλεργική ρινίτιδα, ενώ τααλλεργιογόνα των εσωτερικών χώρων (ακάρεα, μύκητες, τρίχωμα ζώων)  προκαλούν συνήθως την ετήσια ρινίτιδα. ΣανΜη-αλλεργική ρινίτιδα χαρακτηρίζεται η ρινίτιδα που δεν μπορεί να διαπιστωθεί κάποιααλλεργική αιτιολογία, προκαλείται συνήθως από την επαφή με έντονες οσμές,καπνό, σκόνη, άσκηση, υγρασία, μεταβολές της θερμοκρασίας, κ.α. ένα άλλο πολύσυνηθισμένο αίτιο χρόνιας ρινικής αναπνευστικής δυσχέρειας είναι διάφοροι  ανατομικoί και δομικοί παράγοντες όπως το στραβόδιάφραγμα, αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια), πολύποδες, καλοήθεις καικακοήθεις όγκοι, πρόβλημα στη ρινική βαλβίδα (στενή μύτη ), διάφορα φάρμακα ,ενδοκρινολογικές παθήσεις και διαταραχές συναισθημάτων, ηλικία,  κ.α.  Τολεπτομερές ιστορικό, η κλινική εξέταση και οι εξετάσεις για την ανίχνευσηπαραγόντων της νόσου μπορούν να μας δώσουν την διάγνωση. Οι ποιο συχνέςεπιπλοκές είναι η παραρρινοκολπίτιδα (ιγμορίτιδα) και εκκριτική ωτίτιδα (υγρόστο αυτί ). Η θεραπεία στις περισσότερες περιπτώσεις είναι συμπτωματική. Ρινικάκορτικοστεροϊδή, αντιισταμινικά, ανοσοθεραπεία δίνονται κυρίως στην αλλεργικήρινίτιδα. Όταν υπάρχουν ανατομικοί ή δομικοί παράγοντες που επηρεάζουν τηνρινική αναπνοή επεμβαίνουμε χειρουργικά π.χ. πλαστική αποκατάσταση σκόλιουρινικού διαφράγματος(διάφραγμα), σμίκρυνση κάτω ρινικών κογχών, αφαίρεσηρινικών πολυπόδων, διεύρυνση ρινικής βαλβίδας. κ.α. 

Καθολικός νεογνικός έλεγχος ακοής

Η δοκιμασία ελέγχου της ακοής στα νεογέννητα βοηθά να προσδιορίσει τα μωρά που έχουν μόνιμη απώλεια
ακοής όσο το δυνατόν νωρίτερα, διότι τα ακουστικά ερεθίσματα κατά το πρώτο εξάμηνο του βίου είναι κρίσιμα για την ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας. Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς μπορούν να πάρουν την υποστήριξη και τις συμβουλές που χρειάζονται από την αρχή(π.χ. λογοθεραπεία, ακουστική ενίσχυση).Ένα έως δύο μωρά σε κάθε 1.000 γεννήσεις,έχει  μόνιμη απώλεια ακοής από το ένα ή και στα δύο αυτιά. Αυτό αυξάνει  περίπου 1 σε κάθε 100 μωρά που έχουν περάσει περισσότερες από 48 ώρες στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Τα περισσότερα από
αυτά τα μωρά γεννιούνται σε οικογένειες χωρίς ιστορικό με μόνιμη απώλεια της ακοής.Μόνιμη απώλεια της ακοής μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ανάπτυξη ενός μωρού. Ανακαλύπτοντας νωρίς μπορεί να δώσει αυτά τα μωρά μια καλύτερη ευκαιρία για την ανάπτυξη της γλώσσας, της ομιλίας και τις δεξιότητες επικοινωνίας. Επίσης, θα βοηθήσει τα μωρά αξιοποιήσουν στο έπακρο τις σχέσεις με την οικογένεια .

Πώς γίνεται ο έλεγχος;

Το τεστ ονομάζεται ωτοακουστικές εκπομπές (AOAE) συνεπικουρούμενο με τυμπανόγραμμα και τα ακουστικά
αντανακλαστικά. Χρειάζονται μόνο λίγα λεπτά. Με  μια μικρή μαλακή μύτη  τοποθετείται το ακουστικό στο αυτί του μωρού σας και παράγει απαλούς ήχους κλικ. Όταν ένα αυτί δέχεται τον ήχο αυτό, το εσωτερικό μέρος (που ονομάζεται κοχλίας) ανταποκρίνεται. Αυτό μπορεί να διαβαστεί από τον εξοπλισμό ελέγχου.

Δεν είναι πάντα δυνατό να πάρουμε σαφείς απαντήσεις από την πρώτη δοκιμή. Αυτό συμβαίνει με πολλά μωρά, και δεν σημαίνει πάντα το μωρό σας έχει μια μόνιμη απώλεια ακοής. Θα μπορούσε να σημαίνει:

• το μωρό σας ήταν ανήσυχο, όταν έγινε η δοκιμή
• υπήρχε θόρυβος υποβάθρου

• το μωρό σας έχει υγρό ή μια προσωρινή απόφραξη στο αυτί (π.χ. κερί)

Σε αυτές τις περιπτώσεις επαναλαμβάνεται η εξέταση μετά από έλεγχο του ωτος στο μικροσκόπιο.  Αν το αποτέλεσμα είναι το ίδιο με την πρώτη δοκιμή, το μωρό χρειάζεται περεταίρω έλεγχο με τα αυτοματοποιημένα προκλητά δυναμικά του εγκεφαλικού στελέχους.

Αμυγδαλές και κρεατάκια: πότε προχωρούμε σε επέμβαση